نورالهدی

سفره خدا بزرگ است

پیرزنی نابینایی جلوی حضرت موسی را گرفت.

گفت دعا کن خدا چشمانم را برگرداند.

حضرت موسی گفت باشد.

پیرزن گفت: دعا کن جمالم را هم برگرداند.

حضرت یک مکثی کرد. با خود گفت : چشمانش را که خدا داد، حالا دیگر …

وحی آمد که موسی چرا فکر می کنی؟

مگر از تو می خواهد؟

آیت الله فاطمی نیا

نورالهدی...

توصیه های آیت الله بهجت درباره فقر و ثروتصبر و شکیبایی در برابر فقر و کمبودهافقرا در کمبودها و فقر و نداری، باید صبر و شکیبایی داشته باشند؛ و بدانند که آنها هم از نعمت های دیگری برخوردارند که اغنیا برخوردار نیستند. و ثروتمندان، بلاها و ابتلائات و گرفتاریهایی دارند که مستضعفان و محرومان ندارند! [در محضر بهجت:ج۱/ص۶۸] خوبی و خوشی عیش، تنها به زیادی وسایل راحتی نیست؛ راحتی درونی و رفاه و خوشی و آرامش دل، به داشتن وسایل رفاه و راحتی نیست؛ بلکه چه بسا وسایل رفاه، اسباب نگرانی و ناراحتی و اضطراب درونی را فراهم کنند![در محضر بهجت:۱/۶۸] هر کس به روحِ خود توجه کند، می بیند که از سنخ این جا نیست؛ بلکه برای انجام کاری و تحصیل امری، چند روزی به این جا آمده است و دوباره باز می گردد: (مَن عَرَفَ نَفسَهُ، عَرَفَ رَبَّه: هر کس خود را شناخت، پروردگارش را شناخته است.) مادیات را تنها وسیله قرار دهیم ، نه هدف نهایی خدا کند که مادیات برای ما وسیله باشند، به گونه ای که وقتی امور دنیویه به ما اقبال کردند، سبب تأکید و اقبال ما به امور معنویه و آخرت گردند. [در محضر بهجت:ج۱/ص۸۲] بعضی از علما با سفارش به نماز اول وقت و یا نماز شب، زندگی آینده فرزندانشان را تأمین کردند.[در محضر بهجت:ج۱/ص۸۵] داشتن وسایل راحتی و رفاه، غیر از راحتی و رفاه و آرامش دل است: (اَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ…: تنها وسیل? آرامش دل، ذکرُ الله است) ولی ما بر اسباب تکیه می کنیم و از مسبّبُ الاسباب غافل هستیم.[در محضر بهجت:ج۱/ص۸۶] ما زیاد غصه رزق و روزی را می خوریم! خداوند تعالی در قرآن، به همان طریقی که معاد، قیامت، بهشت و جهنّم را بیان نموده اند، به همان طریق می فرمایند: (رزق و روزی همه بندگان را من می دهم.)[فیضی از ورای سک نورالهدی...

 اقسام شرک1:شرک جلی و آن این است که انسان ،شریکی برای خدا در ذات یا صفات یا افعال  و یا عبادات قرار دهد.شرک در ذات این است که انسان کسی را همرتبه و همشاءن خداوند قرار دهد مثلا حضرت امیر علیه السلام را جزءی از ذات خدا بداند 2:شرک در صفات: و آن این است که صفات خداوند را مثل علم و حکمت و ... را زاید بر ذات خداوند بداند.یعنی مثلا در جایی علمی بوده که خدا خلق نکرده بوده،با یاد گیری آن علم خداوند ماشده عالم 3:شرک در افعال: یعنی اینکه خداوند را متفرد بالذات نداند و فرد یا افرادی را در افعال او شریک و وموثر بدانند.یعنی مثلا خداوند زورش نرسد که حوائج ما را بدهد و از حضرت امیر علیه السلام کمک بگیرد.تصدیق میکنید که هیچ شیعهء دیوانه ای اینقدر سفیه و بیعقل نیست. شرک در عبادت : که انسان ، موقع عبادت،نیت خود به غیر خدا متوجه کند.حالا سوال این که آیا نذر کردن گناه دارد؟نذر دو شرط دارد (در لمعه دمشقیه و کتب فقهی موجوده)اولا نیت باید در نذر لله و فی الله و طلبا لمرضات الله باشد پس با نیت غیر خدا از بین میرود.ثانیا باید صیغه نذر جاری شود که مثلا لله علی الصوم  برای نذر روزه که البته میشود معنای فارسی آنرا هم خواند.فقهاء شیعه ذکر کرده اند که نذر برای هرزنده یامرده حتی اگر پیغمبر باشد یعنی بجای نام خدا نام پیامبر را وارد کند شرک است. تذکر"من ممکنه نذر کنم برای سلامتی فرزندم، لله علی الصوم یعنی اگر خداوند فرزندم را شفا داد برای رضای او روزه بگیرم.این شرک نیست اما اگر بگویم نذر میکنم برای رضایت شفای فلان کس روزه بگیرم برای تقرب به فلان پیغمبر مثلا عیسی علیه السلام و اورا جدای شفاعت کنندگی،ایجاد کنندهء فعل جدای خدا بدانم شرک است.در دعای توسل ما داریم یا وجیها عند الله ا نورالهدی...